Το πολυδιαβασμένο και πολυβραβευμένο οικολογικό μυθιστόρημα του Λουίς Σεπουλβέδα για τον Αμαζόνιο, τους Ινδιάνους και την καταστροφή της παρθένας φύσης.
Θα κλάψεις ώρα πολλή. Θα περάσεις απ’ το ανεξέλεγκτο αναφιλητό στο αργό, σχεδόν σιωπηλό κλάμα του αθώου, κι όταν θα’ χεις κουραστεί, θα στρέψεις το κεφάλι για ν’ ανακαλύψεις πως η Μαμά Αντόνια έχει ντυθεί, είναι καθισμένη στο κρεβάτι και σε κοιτάζει με καλοσύνη.
Ιστορίες για τη μνήμη και τη λήθη, για τη γενναιοψυχία και την εκδίκηση, για τη συνεύρεση και την απώλεια, για ληστείες και τρένα και παγόβουνα και τούρτες.
Με το τέταρτο παιδικό του βιβλίο, την "Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό", ο Λουίς Σετζούλβεδα συνθέτει έναν ύμνο στην πιστότητα και τη φιλία, και τον αφιερώνει στην αγνοημένη, καταπιεσμένη και καταδιωγμένη από όλες τις κυβερνήσεις της Χιλής φυλή των ινδιάνων Μαπούτσε - φυλή από την οποία κατάγεται και ο ίδιος.
Αποτραβηγμένος από τα εγκόσμια, ο Χουάν Μπελμόντε, ο παλαίμαχος επαναστάτης με το "όνομα ταυρομάχου", ο ελεύθερος σκοπευτής που εκπαιδεύτηκε στην καλύτερη στρατιωτική σχολή της Σοβιετικής Ένωσης, καλείται να επανέλθει στη δράση για να σκοτώσει έναν βασανιστή της Χούντας του Πινοτσέτ που εκτίει ποινή ισοβίων σε μια φυλακή πολυτελείας.