Στη Βαγία, ένα γραφικό χωριουδάκι της Αίγινας. Η Ζωή, δώδεκα χρονών κοριτσάκι, θα γνωρίσει τον Παναγιώτη, που είναι και αυτός δώδεκα χρονών. Θα ταιριάξουν, θα γίνουν φίλοι, θα αγαπηθούν.
«Μικρέ μου αναγνώστη, αν θέλεις να μάθεις τι έγινε το 1945, τι έγινε μετά το 1945, ψάξε να το βρεις και γράψε μόνος σου τη συνέχεια...» Οι τελευταίες γραμμές ενός μυθιστορήματος που μιλά για τα χρόνια του Εμφυλίου.
Μια παρέα συμμαθήτριες με αθωότητα και αισιοδοξία πλάθουν όνειρα για ένα μέλλον ανέφελο, όπου θα συνεχίζουν να είναι μαζί, όπως και στο σχολείο. Μπορεί η συνοχή μιας τάξης στο γυμνάσιο θηλέων να φανεί πιο ανθεκτική από τη δύναμη της ζωής;
Η οριστική έκδοση του Ημερολογίου της Αννας Φρανκ, χωρίς περικοπές, με ορισμένες προσθήκες και αλλαγές που είχε κάνει η ίδια λίγους μήνες πριν από τη σύλληψή της, όταν άκουσε στο ραδιόφωνο ότι γραπτά σαν τα δικά της θα δημοσιεύονταν μετά τον πόλεμο ως μαρτυρίες των απλών ανθρώπων για τη ζωή τους κάτω από τη γερμανική κατοχή στην Ολλανδία.
Η Σοφία, το κοριτσάκι απ΄ το νησί που μπήκε στο σπίτι της οικογένειας Πολυχρονιάδη για να δουλέψει, ήταν ένα παιδί χαρισματικό. Δεν ξέρω αν ήταν αυτό μονάχα που έκανε τα πράγματα να πάρουν μια τροπή διαφορετική από τη συνηθισμένη, ή «ευθύνονταν» λίγο και τα μέλη της οικογένειας, ο Γιάννης, η Αγγελική, τα τρία κοριτσάκια τους, ακόμη και το καινούριο μωρό, που δεν μπόρεσαν να δούν σ΄ ένα επτάχρονο κοριτσάκι το «δουλάκι».
Παραμονή Πρωτοχρονιάς ο Άγιος Βασίλης θα χτυπήσει την πόρτα τους για να τους θυμίσει ότι ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, φτάνει να κοιτάς μακριά για να μπορείς να τα δεις.