Καλώς ήρθατε στη Μιζεροχώρα... Ξέρετε ότι είναι η πιο δυστυχισμένη χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο; Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στη διπλανή εικόνα και θα καταλάβετε... Κοιτάξτε κλάμα ο κύριος Μακρόστενος και οι φίλοι του!
Ο κύριος Μικρούλης ήταν πολύ πολύ μικρούλης. Πιθανόν να ήταν το μικρότερο άτομο που έχετε δει ποτέ στη ζωή σας! Ή μάλλον... ήταν το μικρότερο άτομο που δεν έχετε δει ποτέ στη ζωή σας, γιατί ήταν τόσο μικρούλης, που δε θα μπορούσατε να τον δείτε έτσι κι αλλιώς. Ο κύριος Μικρούλης ήταν τόσο ψηλός όσο μια καρφίτσα.
Ο κύριος Ήρεμος ξύπνησε στο δωμάτιό του, στο Αγρόκτημα Δεντροκορφή, και τεντώθηκε. Άνοιξε τα μάτια του και, καθώς σκεφτόταν πώς θα περνούσε τη μέρα του, άκουσε το κελάηδισμα της πρωινής χορωδίας. "ΤΣΙΟΥ, ΤΣΙΟΥ, ΤΣΙΟΥ" τραγουδούσαν τα πουλάκια. Αλλά, ξαφνικά, την ηρεμία έσπασε μια δυνατή φωνή. "ΗΣΥΧΙΑ!!!"
Ο κύριος Τεμπέλης ζούσε στην Υπνούπολη. Η Υπνούπολη ήταν ένα μέρος που βασίλευε η βαρεμάρα και η τεμπελιά. Τα πουλιά πετούσαν τόσο αργά, ώστε μερικές φορές έπεφταν από τον ουρανό! Το γρασίδι μεγάλωνε τόσο αργά ώστε δε χρειαζόταν κούρεμα, παρά μόνο μια φορά το χρόνο!
Ο κύριος Γενναίος δεν ήταν τόσο δυνατός όσο ο κύριος Δυνατός. Δεν ήταν τόσο ψηλός όσο ο κύριος Ψηλός. Αυτό όμως δεν τον εμπόδιζε να είναι γενναίος. Θα καταλάβετε παρακάτω τι εννοώ... Τέλος πάντων, την προηγούμενη Τρίτη, η κυρία Αυταρχική κάλεσε τον κύριο Γενναίο για τσάι. "Φρόντισε να μην αργήσεις!", του είπε στο τηλέφωνο.