Θέλετε να σας πω ένα παραμύθι; Αν ήσαστε σαν την κυρία Αναποφάσιστη, θα λέγατε: "Ναι, σε παρακαλώ..." Και αμέσως μετά θα λέγατε: "Όχι, ευχαριστώ!" Και πριν περάσει λίγη ώρα, θα ξαναλέγατε: "Ναι! Ναι! Θέλω..." Η κυρία Αναποφάσιστη ήταν ο τύπος του ανθρώπου που ποτέ δεν μπορούσε να αποφασίσει κάτι.
Εσείς, παιδιά, είστε άτακτα; Νομίζω πως μερικές φορές είστε... αλλά κανένα από εσάς δε φτάνει την κυρία Ατακτούλα στις αταξίες! Την περασμένη Κυριακή το πρωί ξύπνησε χαρούμενη και κοίταξε έξω απ' το παράθυρό της. "Χμμ..." έκανε. "Η μέρα φαίνεται υπέροχη!" Και κρυφογελώντας συνέχισε: "Μια υπέροχη μέρα για αταξίες!"
Ο κύριος Τσαπατσούλης ήταν το πιο τσαπατσούλικο πλάσμα στον κόσμο! Όποιος κι αν τον έβλεπε καταλάβαινε αμέσως ότι ήταν πολύ πολύ τσαπατσούλης. Ό,τι κι αν έκανε το έκανε τσαπατσούλικα. Εύκολα μπορούσε να καταλάβει κάποιος από πού είχε περάσει ο κύριος Τσαπατσούλης! Κι αυτό γιατί όπου ακουμπούσε με τα βρόμικα χέρια του άφηνε επάνω δαχτυλιές! Ω, ναι! Ο κύριος Τσαπατσούλης ήταν τσαπατσούλης όνομα και πράγμα!
Ο κύριος Αστείος ήταν πολύ αστείος. Ζούσε σ' ένα σπίτι τσαγιέρα! Όποιος το έβλεπε, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια του. Το σπίτι ήταν τόσο αστείο όσο και ο κύριος Αστείος. Του ταίριαζε δηλαδή απόλυτα.