Ένα βιβλίο που θα εμπνεύσει τα παιδιά, αλλά και τους ενήλικες -που κατακλύζονται από τις απορίες των παιδιών- με την τρυφερότητα και τον λιτό του λόγο.
Πολλά χρόνια πριν, στο Φεστιβάλ Βιβλίου, γύρω από το σπίτι με τις πέντε πόρτες και τα δέκα παράθυρα ‒ θα μπορούσε να είναι το Ζάππειο Μέγαρο. Την ώρα που αφηγούμαι ιστορίες βλέπω ένα μικρό αγόρι. «Θα το πιάσω!» φωνάζει κι αρχίζει να τρέχει. Σηκώνω το βλέμμα και καταλαβαίνω. Θέλει να πιάσει το ασημένιο καρπούζι στον ουρανό. Για να πάρει το φιλί του.
Είναι μια τρυφερή περιπέτεια όπου ο πρωταγωνιστής καταφέρνει να χαράξει μια τρύπα στις καρδιές των αναγνωστών, όπως η νεράιδα των δοντιών ή ο Αι Βασίλης, για να γίνει ένα από αυτά τα μαγικά όντα που κατοικούν στο μυαλό των μικρών παιδιών.