Achtung

Μια πρώτη ποιητική συλλογή δεν μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από μια αδέξια χειρονομία υπερβολικής οικειότητας προς το άγνωστο. Τα 25 ποιήματα της συλλογής Achtung του Βασίλειου Ζούβια πραγματεύονται τη δύσκολη προσπάθεια να δουλέψεις πάνω στο μέταλλο της ιστορικής κληρονομιάς και της ίδιας της γλώσσας. Όμως η ποίηση μπορεί να είναι τόσο μια πτώση στο σκοτάδι όσο και μια περιπλάνηση στο φως, και το Achtung μοιάζει τελικά να αφήνει τη βαθύτερη εντύπωση μιας αίσιας κατάληξης… «Κρατούσα στα χέρια μου έναν ήλιο μεγάλο σαν την αγάπη / κι αυτή μ’ ένα φουστάνι κοντό ως το βρακί / δάγκωνε ένα πορτοκάλι με τη φλούδα / και μου γελούσε».