Ένα μυστηριώδες θαλάσσιο τέρας περιπλανιέται στους ωκεανούς το έτος 1866. Θορυβημένη η αμερικανική κυβέρνηση, οργανώνει ειδική αποστολή εντοπισμού και εξόντωσης του τέρατος με αρχηγό έναν Γάλλο θαλάσσιο βιολόγο.
...Ήταν ήσυχοι αυτοί οι άνθρωποι, ήσυχοι, αλλά δεν είχαν δικαίωμα να είναι ήσυχοι, δεν είχαν δικαίωμα να είναι ήσυχοι, εδώ ακριβώς είναι ο κίνδυνος, εδώ ακριβώς είναι ο κίνδυνος, το τρένο έτρεχε, έτρεχε, ναι, ο κίνδυνος υπ' αριθμόν 1 είναι να σβήσει στις καρδιές των ανθρώπων η ανησυχία, να σβήσει η άγια ανησυχία, όχι να σβήσει, όχι να σβήσει, αυτός είναι ο κίνδυνος, αυτός είναι ο κίνδυνος, ο κίνδυνος, ο κίνδυνος, ο κίνδυνος, όρμησα και τράβηξα το σήμα κινδύνου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
...Και καθώς φεύγει ολοταχώς η νεκροφόρα, ο Φώντας, η πετσέτα πάντα στον ώμο και στο χέρι το ξυράφι και το πινέλο, τρέχει, τρέχει ο Φώντας όσο μπορεί πιο γρήγορα, φωνάζοντας και κλαίγοντας, κλαίγοντας και φωνάζοντας...
Θεέ μου, Θεέ μου... το να 'μαι χριστιανός είναι... είναι χαρά! Αλλά και είμαι χριστιανός γιατί... γιατί αυτό είναι χαρά! Και είναι η χαρά μου πραγματική... είναι μια χαρά αυτή εκατό τα εκατό ρεαλιστική... καθώς είναι εκατό τα εκατό ρεαλιστικό το σύμπαν μες στο οποίο ζει και κινείται ο χριστιανός.
"Άλλοτε, στην αντικρινή όχθη... εκεί που είναι οι καπναποθήκες... στους τοίχους των αποθηκών... έγραφα κι εγώ, μαζί με τους συντρόφους μου της αντίστασης, με μαύρη μπογιά..."