Τρόποι να γυρίζεις σπίτι

"Μια φορά, χάθηκα. Θα 'μουν έξι ή επτά χρονών. Είχα αφαιρεθεί και, ξαφνικά, δεν έβλεπα πια τους γονείς μου. Φοβήθηκα, αλλά βρήκα αμέσως το δρόμο κι έφτασα πρώτος στο σπίτι - εκείνοι μ' έψαχναν συνέχεια, απεγνωσμένα, αλλά εγώ νόμισα ότι είχαν χαθεί ότι εγώ ήξερα να γυρίζω σπίτι κι εκείνοι όχι. "Ήρθες από άλλο δρόμο" είπε η μητέρα μου αργότερα, με τα μάτια της ακόμα κλαμμένα. "Εσείς ήρθατε από άλλο δρόμο" σκέφτηκα, αλλά δεν το είπα."

Το είπε, αργότερα, ο Alejandro Zambra, γράφοντας αυτό το θαυμάσιο μυθιστόρημα αναπόλησης της παιδικής ηλικίας και των ενοχών για την απώλεια της αθωότητας.
Η έννοια της απώλειας κυριαρχεί στην αφήγηση, την αφήγηση της περιπέτειας μιας αέναης, νοερής επιστροφής, όπου τα ψίχουλα του Κοντορεβυθούλη έχουν φαγωθεί προ πολλού... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)