Τα φαντάσματα του παλιού ξενοδοχείου

«Νομοθετήσαμε τη βαρβαρότητά τους και την κάναμε νόμιμο τρόπο ζωής! Αυτή ήταν η συμβολή μας στο θαυμαστό καινούριο κόσμο, που ξεκίνησε τότε ακριβώς που τέλειωνε ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος και άρχιζε η απέραντη ειρήνη μας!» προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει καλύτερα ο κύριος Έκτωρ. «Γι' αυτό σήμερα όλοι οι φόνοι γίνονται χωρίς όπλα, αίματα και κραυγές. Είναι άηχοι φόνοι, καθημερινοί, με γραμμάτια, συμβόλαια και συναλλαγματικές! Ο πιο αδύναμος φονεύεται αλλεπάλληλες φορές μέχρι να εξουθενωθεί! Αυτό είναι απολύτως νόμιμο! Ας πρόσεχε!!! Ενώ ο πιο δυνατός, αυτός δηλαδή που έχει κάνει δεύτερη φύση του το όραμά μας και δεν αμφιβάλλει για το παραμικρό, βαδίζει αγέρωχος και επιτυγχάνει τα πάντα, θερίζοντας τους πάντες γύρω του». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)