Στον ίσκιο της δόξας

Το ξανθό κοριτσάκι μεγάλωσε. Κι αν η ζωή ήταν δύσκολη, όμως έζησε! Και τ' όνειρό της έγινε πραγματικότητα. Αυτό την έφερε κάτω από τον "Ίσκιο της Δόξας".
Στους ταλαντούχους και αξιόλογους ανθρώπους που την πήραν κοντά τους για να ζήσει ότι ονειρεύτηκε. Οι δάσκαλοι, οι πρωταγωνιστές, οι σκηνοθέτες, οι εικαστικοί, οι μουσικοί, οι φίλοι, χάραξαν τ' αχνάρια της ΖΩΗΣ της.
". . .η τουρνέ με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω πολλά μέρη της Ελλάδας. Όλα πανέμορφα. Όμως δύο με μάγεψαν. Η Καβάλα και ο Μόλυβος της Μυτιλήνης. Και στα δύο αυτά μέρη οι παραστάσεις δόθηκαν στα κάστρα τους. Αλλά η παράσταση που έμεινε για πάντα ριζωμένη στο μυαλό και στην καρδιά μου, ήταν όταν παίξαμε στο Κάστρο της Άρτας. Μαγική βραδιά! Ένα περιβάλλον ονειρεμένο. Έλεγες πως είναι ακόμα το Κάστρο του Δεσποτάτου του Βυζαντίου. Ήμουν ιδιαίτερα συγκινημένη γιατί πριν αρχίσει η παράσταση, ήρθαν να με χαιρετίσουν πολλοί συγγενείς μου. Ανάμεσά τους η αδερφή του μακαρίτη πατέρα μου, θεία Σοφία και η γιαγιά μου η Νάσαινα. Έτσι την έλεγαν στο χωριό τη μητέρα του πατέρα μου, γιατί ήταν χήρα του Θανάση (Νάσου). Τους περισσότερους συγγενείς τους έβλεπα για πρώτη φορά. Έχοντας φύγει από τον τόπο μου παιδάκι τριών-τεσσάρων ετών, αν και μετά τα επτά μου χρόνια, πήγαινα σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Εκείνα τα δύσκολα για την Ελλάδα χρόνια, μετά την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, οι περισσότεροι Ηπειρώτες είχαν ξενιτευτεί. . ." (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)