Ο Αζόρ και ο κύριος των εννιά

O κύριος τον πλησιάζει. Ισχύει.

Δεν είναι παραίσθηση.

Αγγίζει το τρίχωμά του. Τον χαϊδεύει.

Αυτό κι αν είναι πρωτοφανέρωτη αίσθηση.

Εντέλει, γεννιέσαι ξανά.

Είναι αλήθεια ότι, όταν γεννιόμαστε,

δεν είμαστε ένας. Είμαστε πολλοί.

Μόνο όταν πεθαίνουμε είμαστε ένας.

Ακόμα κι αν είσαι αδέσποτος, δεν είσαι νεκρός.

Αμέτρητες δυνατότητες συνωστίζονται

στο ισχνό σου σώμα.

Ή μήπως όχι;