Μεταφρασμένη Λογοτεχνία

Σπονδυλωτό και πρωτότυπο, το τελευταίο μυθιστόρημα του Μίλαν Κούντερα κρατάει από την πρώτη ώς την τελευταία αράδα ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι έχει ήδη μεταφραστεί σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο.

Στην "Αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης", το γνωστότερο ίσως μυθιστόρημα του Κούντερα, έπειτα από το "Αστείο" που τον καθιέρωσε διεθνώς, ο συγγραφέας, με φόντο τη νεότερη πολιτική ιστορία και πρόσχημα μια πολυδαίδαλη ερωτική σχέση, μας ξεναγεί στην περιπέτεια της ανθρώπινης ύπαρξης, με συνομιλητές του τον Παρμενίδη, τον Νίτσε, τον Μπετόβεν κ.ά. Με το γνωστό χιούμορ και τον πικρό σαρκασμό του μας μιλά για τον έρωτα και το σεξ, για την ασύμπτωτη γλώσσα των εραστών, το αισθητικό αλλά και το πολιτικό κιτς, καθώς και για τις πάσης φύσεως επιταγές, τα «πρέπει» που καθορίζουν την ανθρώπινη ζωή, κάνοντας όλο και πιο ασήκωτο το βάρος της ελαφρότητάς της.

Θα εύχεσαι η ιστορία αυτή να μη συμβεί ποτέ! Ο δρόμος προς τον όλεθρο ξεκινάει με ένα λάθος βήμα… «ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ». Έτσι λέει η Πολίν Γκριν, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στο νέο μυθιστόρημα διεθνούς έντασης του Ken Follett, που κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία ως την τελευταία σελίδα.

Το πρώτο βιβλίο του Φρέντικ Μπάκμαν, με το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστός, κυκλοφορεί σε 43 χώρες και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Μια αστεία, συγκινητική και βαθιά ανθρώπινη ιστορία για τη μοναξιά, τις δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και την ανθρωπιά που μπορεί να κρύβεται εκεί που δεν το περιμένει κανείς.

Βρισκόμαστε στο 1967. Στους κύκλους των μουσικόφιλων αρχίζει να κυκλοφορεί πως στην ψυχεδελική σκηνή του Λονδίνου εμφανίστηκε μια νέα μπάντα – ένας απίθανος συνδυασμός μιας φολκ τραγουδίστριας, ενός μπλουζ μπασίστα, ενός τζαζ ντράμερ και ενός ηλεκτρικού κιθαρίστα. Άγνωστοι μεταξύ τους και με εντελώς διαφορετικές καταβολές, μαζί καταφέρνουν να κάνουν μαγικά. ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ UTOPIA AVENUE.

Ήταν το καλοκαίρι που ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι. Ήμουν πολύ νέος τότε, αλλά δεν πίστευα πως υπήρχε κάποιο μέλλον. Ήθελα να ζήσω ριψοκίνδυνα, να ωθήσω τον εαυτό μου στα άκρα κι έπειτα να δω τι θα συνέβαινε όταν έφτανα εκεί.