Κλασσική Λογοτεχνία

...Και καθώς φεύγει ολοταχώς η νεκροφόρα, ο Φώντας, η πετσέτα πάντα στον ώμο και στο χέρι το ξυράφι και το πινέλο, τρέχει, τρέχει ο Φώντας όσο μπορεί πιο γρήγορα, φωνάζοντας και κλαίγοντας, κλαίγοντας και φωνάζοντας...

"Άλλοτε, στην αντικρινή όχθη... εκεί που είναι οι καπναποθήκες... στους τοίχους των αποθηκών... έγραφα κι εγώ, μαζί με τους συντρόφους μου της αντίστασης, με μαύρη μπογιά..."

"Η ΘΑΛΑΣΣΑ": Ο πατέρας μου -μύρο το κύμα που τον τύλιξε- δεν είχε σκοπό να με κάμη ναυτικό. - Μακριά, έλεγε, μακριά, παιδί μου, απ' τ' άτιμο στοιχειό! Δεν έχει πίστη, δεν έχει έλεος. Λάτρεψέ την όσο θες δόξασέ την εκείνη το σκοπό της.

Σήμερα, περισσότερο ίσως από ποτέ, το έργο του Αντώνη Σαμαράκη επιμένει να εκφράζει την αγωνία του για τον άνθρωπο. Γι' αυτό και το έργο του θα αποτελεί πάντοτε ένα πολύτιμο λογοτεχνικό κόσμημα.

Ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) θα μείνει στα γράμματά μας ως ένας από τους μεγάλους μυθιστοριογράφους του αιώνα μας. Η μυθιστοριογραφία ήταν ασφαλώς η κυριότερη και σημαντικότερη πλευρά του έργου του, δεν ήταν ωστόσο η μόνη.

Ένα μεγάλο μυθιστόρημα στη γραμμή της γνησιότερης παράδοσης τους είδους, όπου το ενδιαφέρον της πλοκής συναγωνίζεται το ενδιαφέρον της κοινωνικής και της ατομικής ψυχογραφικής παρατήρησης.