Μέσα στον ζόφο των αλλεπάλληλων κρίσεων ένιωσα ξαφνικά την έντονη ανάγκη να ανασάνω λίγο φρέσκο αέρα, να αισιοδοξήσω. Αποφάσισα λοιπόν ότι είχε έρθει η ώρα να ξαναζωντανέψω το ίνδαλμά μου, τη Διδώ Σωτηρίου. Είναι άδικο να τη λησμονούν σιγά σιγά οι παλιότεροι και να την αγνοούν τελείως οι νεότεροι.
Τον Αύγουστο του 1965, ένας νεαρός Αμερικανός φωτογράφος επισκέπτεται την Κάσο, με αποστολή να βγάλει μια σειρά φωτογραφιών, για να πλαισιώσουν το κείμενο ενός βιβλίου για την ιστορία του νησιού.
Μέσα στο πέλαγος βαθιά, μια βάρκα ταξιδεύει. Δυο παιδιά, δυο αδέλφια, τραβάνε κουπί κι όλο ξεμακραίνουν απ' την ακτή. Κρατάμε τα κουπιά γερά, κοιτάμε πάντα μακριά... Εεεοπ! Εεεοπ! Ξεμακραίνουν απ' την ακτή κι όλο τραβάνε κουπί στα κύματα, τον φόβο, το άγνωστο. Έχουν ο ένας τον άλλο κι ό,τι κι αν συμβεί είναι μαζί. Και ολοένα παίζουν...
Στο όγδοο βιβλίο η Κλάρα θέλει να γίνει εκατομμυριούχος, ένα ολόκληρο δισεκατομμύριο παίρνει φωτιά κι ο διευθυντής της κρατικής τράπεζας λαμβάνει ένα παράξενο γράμμα στο οποίο και απαντάει!