Είκοσι μία ιστορίες, γραμμένες άλλοτε με πλάγιο και άλλοτε με ευθύ τρόπο, άλλοτε σε λίγες αράδες κι άλλοτε σε λίγες σελίδες, αναπτύσσονται με τη μορφή χρονολογίου και βιογραφικού, και χωρίς να ανήκουν στο αστυνομικό δελτίο είναι οι ιστορίες καθημερινών ανθρώπων στη ρήξη τους με την κανονικότητα που τις συγκροτεί.
«Άνθρωπος» Μία μέρα θα έχω γονατίσει γιατί είμαι άνθρωπος. Θα έχω κουραστεί και με ένταση υποφέρει άλλο δεν θα μπορώ. Τότε θα χρειαστεί να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά να μου χαμογελάσεις και να με μαζέψεις να φύγουμε. Στον δρόμο της επιστροφής θα γελάς και όλο το χέρι θα μου σφίγγεις λέγοντας πως τα έκανα σκατά μα τώρα πάμε σπίτι σαν άνθρωποι.