Πάνω απ’ όλα όμως, το βιβλίο είναι ένα ερωτηματικό γεμάτο θλίψη για τη μεγάλη ουτοπία του 20ού αιώνα –την ουτοπία μιας πιο δίκαιης κοινωνίας– που όμως διαστρεβλώθηκε και χάθηκε.
Έτος 2001. Ο διανοητής Φωκάς Κορέσιος, στη δύση της ζωής του και αποσυρμένος από κάθε δημοσιότητα, αποφασίζει να ενδώσει στην πρόσκληση της σκηνοθέτριας Άσπας Παμπλέκη να κάνει ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του.
Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης έγραψε το εκτενές αυτό διήγημα το 1906, αλλά παρέμεινε ανέκδοτο μέχρι το 1977, οπότε αποκαταστάθηκε και εκδόθηκε με την επιμέλεια του Φίλιππου Βλάχου. Η νέα έκδοση, συμπληρωμένη πλέον με την εργοβιογραφία του συγγραφέα, αναδεικνύει και πάλι ένα κείμενο που συγκλονίζει, ένα έργο αμείωτης δραματικής έντασης, μια περίτεχνη ανατομία των ανθρώπινων παθών.